Փետրվարի 15-ին և 16-ին 40-ից ավելի պատանիներ Տավուշի մարզից և Արցախից երկու օր շարունակ մասնակցեցին «Մենք և մունք» ծրագրի շրջանակում նախաձեռնած արվեստի աշխատարաններին:

7 արցախցի կանայք արհեստների աշխատարանի ընթացքում միասին ստեղծագործեցին, վերհիշեցին իրենց կյանքն Արցախում, իրենց հողն ու ջուրը, այգին ու քաղաքը, քննարկեցին ներկայիս ապրումներն ու դժվարությունները ու վայելեցին գեղեցիկ երաժշտություն:

Աննա Շալունցը ծնունդով Գորիսից է, 2011 թվին ամուսնացել և տեղափոխվել է Արցախ: Մարտունաշեն գյուղում ընտանիքն ուներ արքայանարնջի, թզի, նռան մեծ այգիներ, որոնք ամեն տարի առատ բերք էին տալիս: Մրգերի սորտավորմամբ և վաճառքով զբաղվելուն զուգահեռ Աննան սկսեց մրգային չիփսեր պատրաստել, որոնք, ի զարմանս իրեն, այնքան մեծ պահանջարկ ունեցան, որ վերածվեցին բիզնեսի:

Նիգար Սինանյանը նախքան արցախյան երկրորդ պատերազմն աշխատում էր որպես հաշվապահ Քաշաթաղի դպրոցներից մեկում: Պատերազմը ստիպեց թողնել ամեն ինչ և նոր բնակության հասցե փնտրել: Տեղափոխվեցին Գորիս. Նիգարը սովորեց կարուձև, որոշ ժամանակ աշխատեց տեքստիլի արտադրամասում, ապա որոշեց բացել սեփական արտադրությունը։

«Մենք և մունք» ծրագրի «Աջակցություն արցախյան բիզնեսներին» նախաձեռնության շրջանակներում 8 սկսնակ ձեռներեցներ Արցախից ներկայացրեցին իրենց արտադրանքը Գորիսի ամանորյա տոնավաճառում: Նախքան իրենց ստեղծած պրոդուկտները տոնավաճառի այցելուների դատին հանձնելը նրանք՝ ծրագրի շրջանակում մասնակցել էին մարքեթինգի և ձեռներեցության առցանց դասընթացների, որի ընթացքում քննարկել էին յուրաքանչյուրի անհատական նախագիծը, վերլուծել ուժեղ կողմերն ու շտկել թերությունները:

«Մենք և մունք» ծրագրի «Աջակցություն արցախյան բիզնեսներին» նախաձեռնության հումանիտար ծրագրի շահառու Սևակ Հարությունյանը Արցախի մայրաքաղաք Ստեփանակերտից տեղահանվելուց հետո ընտանիքով հանդերձ ներկայումս բնակվում է Դիլիջանում: Այստեղ նա հիմնել է իր սեփական բիզնեսը՝ «Դեդո, Բաբո» անունը կրող հացի արտադրամասը։