Հոգեթերապևտիկ երեկոյի ընթացքում կանայք միմյանց պատմեցին՝ ինչպես էին ապրում Արցախում և ինչպես են փորձում հարմարվել հիմա իրենց նոր բնակավայրերին, կիսեցին իրենց մտահոգություններն ու ապրումները:

Փետրվարի 15-ին և 16-ին 40-ից ավելի պատանիներ Տավուշի մարզից և Արցախից երկու օր շարունակ մասնակցեցին «Մենք և մունք» ծրագրի շրջանակում նախաձեռնած արվեստի աշխատարաններին:

7 արցախցի կանայք արհեստների աշխատարանի ընթացքում միասին ստեղծագործեցին, վերհիշեցին իրենց կյանքն Արցախում, իրենց հողն ու ջուրը, այգին ու քաղաքը, քննարկեցին ներկայիս ապրումներն ու դժվարությունները ու վայելեցին գեղեցիկ երաժշտություն:

Աննա Շալունցը ծնունդով Գորիսից է, 2011 թվին ամուսնացել և տեղափոխվել է Արցախ: Մարտունաշեն գյուղում ընտանիքն ուներ արքայանարնջի, թզի, նռան մեծ այգիներ, որոնք ամեն տարի առատ բերք էին տալիս: Մրգերի սորտավորմամբ և վաճառքով զբաղվելուն զուգահեռ Աննան սկսեց մրգային չիփսեր պատրաստել, որոնք, ի զարմանս իրեն, այնքան մեծ պահանջարկ ունեցան, որ վերածվեցին բիզնեսի:

Նիգար Սինանյանը նախքան արցախյան երկրորդ պատերազմն աշխատում էր որպես հաշվապահ Քաշաթաղի դպրոցներից մեկում: Պատերազմը ստիպեց թողնել ամեն ինչ և նոր բնակության հասցե փնտրել: Տեղափոխվեցին Գորիս. Նիգարը սովորեց կարուձև, որոշ ժամանակ աշխատեց տեքստիլի արտադրամասում, ապա որոշեց բացել սեփական արտադրությունը։